„Poslednja knjiga Mirka Kovača dostojan je kraj njegovog dela“, napisao je Teofi l Pančić, „više nego upečatljiv završni akord jednog dugogodišnjeg i višetomnog svođenja računa sa sobom i svojim životom, svojim bližnjima i dušmanima, epohom i ljudima, književnošću i politikom, istorijom i intimom.“
Mirko Kovač (1938–2013) jedan je od najznačajnijih pisaca srpskohrvatskog govornog područja druge polovine XX veka, autor romana Gubilište, Životopis Malvine Trifković, Ruganje s dušom, Vrata od utrobe i Uvod u drugi život, zbirki priča Rane Luke Meštrevića i Nebeski zaručnici, knjige eseja Evropska trulež, te,pored ostalog, scenarija za fi lmove Mali vojnici, Lisice, Okupacija u 26 slika, Pad Italije, Tetoviranje...
Početkom devedesetih iz Beograda se seli u Hrvatsku, u Rovinj, i od tada objavljuje nekoliko zbirki
političkih, književnih i autobiografskih tekstova (Elita gora od rulje, Cvjetanje mase, Pisanje ili nostalgija, ratna prepisku s Filipom Davidom), kao i romane Kristalne rešetke i Grad u zrcalu.
Naslov Vrijeme koje se udaljava, s podnaslovom „roman-memoari“, poslednje je Kovačevo delo, nedovršeno i objavljeno posthumno. Reč je o autobiografskoj knjizi u kojoj Kovač pripoveda o beogradskim godinama, svojim savremenicima i doživljajima, od gimnazijskih i studentskih
dana, preko ulaska u svet književnosti, prvih literarnih uspeha, sukoba i ideoloških hajki, do suprotstavljanja srpskom nacionalizmu i mučnog rastanka s gradom u kome je proveo veći deo života.
Mirko Kovač, poslednji veliki pisac velike potonule Jugoslavije, daruje nam, evo, svoje poslednje napisane stranice, svoj književni testament. Zahvaljujući njemu vreme koje se udaljava postalo je vreme koje nije izgubljeno u maglama i tami prošlosti, postalo je vreme koje nam je blisko, vreme koje se vraća. Mirko Kovač, pisac sa harizmom, pisac velikog dara, izvornog talenta, nastavlja da živi u svojoj literaturi, zajedno sa svojim čudesnim i fascinantnim likovima.
Filip David
0 коментара:
Постави коментар