Posle knjiga „Promena“, „Žabe“, „Priče o crvenom sirku“ i „Umoran od života i smrti“, Laguna oje objavila još jedan naslov kineskog nobelovca Mo Jena - roman „Smrt na sandalovom kocu“.
Radnja romana koji je sa kineskog jezika prevela Ana M. Jovanović događa se u vreme tzv. Bokserskog ustanka (1897–1901) koji je buknuo u kineskoj provinciji Šandung protiv nemačke kompanije koja gradi železnicu i uticaja zapadnih sila i hrišćanskih misija. Glavna junakinja bezuspešno pokušava da spase oca, znamenitog pevača lokalne opere i jednog od vođa ustanka, od laganog i bolnog umiranja posle nabijanja na sandalov kolac, a kaznu treba da izvrši njen svekar, proslavljeni dželat iz Gaomija.
Pisac sučeljava dve tradicije ukorenjene u kineskoj kulturi: gaomijsku operu kao važan deo kineskog kulturnog nasleđa i požrtvovani duh kineskog naroda, dok su, s druge strane, pripreme za pogubljenje i sâm čin pogubljenja opisani izrazito teatralno, ističući svu surovost i tamu ljudskog uma. Prepletom ta dva vida „umetnosti“ koje će se na kraju romana stopiti u jednu pozorišnu predstavu, Mo Jen ukazuje na tamne i svetle strane kako društva, tako i čovekove prirode.
Istovremeno ljubavna priča i nemilosrdna kritika političke korupcije u poslednjim godinama dinastije Ćing, poslednje carske dinastije.
Mo Jen, dobitnik Nobelove nagrade za književnost 2012, u maniru halucinantnog realizma spaja narodne priče, istoriju i savremeno doba. U svojim delima uspeva da oslika upečatljiv portret Kine.
Pravo ime ovog kineskog pisca je Guan Moje, a književni pseudonim na kineskom znači „onaj koji ne govori“. Rođen je 1955. u seljačkoj porodici. Roditelji su ga, iz predostrožnosti, naučili da ne govori kada je van kuće. Zbog toga je izabrao ovakav pseudonim. Tokom Kulturne revolucije, 1966. godine, dobio je etiketu „nepoželjnog elementa“ i zbog toga je izbačen iz škole. Njegova porodica je u to doba živela vrlo teško i siromašno. Radio je u fabrici, a 1976. je ušao u Narodnu oslobodilačku vojsku, a onda se učlanio i u Komunističku partiju. Mo Jen je diplomirao na Vojnoj akademiji umetnosti i književnosti 1986, a zatim i na Pekinškom univerzitetu. Dobio je Nobelovu nagradu za književnost 2012. godine sa obrazloženjem da sa „fantastikom spaja fikciju, istoriju i savremeni trenutak“.
0 коментара:
Постави коментар